ÖZET

Amaç:

Üremeye yardımcı tedavi uygulamaları (ÜYTU) sonrası gebe kalan kadınlar ile spontan gebe kalan kadınların, gebeliğe uyumları ile depresyon, anksiyete ve stres durumlarını belirlemektir.

Yöntemler:

Prospektif tipte, karşılaştırmalı-tanımlayıcı bir araştırmadır. Araştırmaya Haziran 2015-2016 tarihleri arasında İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Üreme Endokrinolojisi ve İnfertilite Anabilim Dalı’na başvuran ve ÜYTU ile gebe kalan 69 kadın ile doğum öncesi polikliniğine başvuran spontan gebe kalan 139 kadın dahil edilmiştir. Veriler; Tanıtıcı Bilgi Formu, Prenatal Kendini Değerlendirme Ölçeği, Depresyon-Anksiyete-Stres Ölçeği uygulanarak her üç trimesterde elde edilmiştir. Analizlerde sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, ki-kare, bağımsız örneklem t testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır.

Bulgular:

Spontan gebe kalan kadınların gebeliğe uyumları birinci trimesterde ÜYTU sonrası gebe kalan kadınlara göre daha iyi düzeyde olduğu belirlenmiştir. Tüm kadınların gebeliğe psikososyal uyumu en fazla ikinci trimesterde iken; bunu üçüncü ve birinci trimester izlemiştir. İnfertilite süresi, infertilite tedavi süresi, ÜYTU deneme sayısı, çocuk sahibi olma isteme yılı, gebelik kaybı deneyimi ve infertilite nedeni değişkenlerinin her üç trimesterde de gebeliğe uyumu etkilemediği belirlenmiştir. Spontan gebe kalan kadınlarda depresif belirtiler birinci ve üçüncü trimesterde ÜYTU sonrası gebe kalan kadınlara kıyasla daha fazla iken, ÜYTU sonrası gebe kalan kadınlarda anksiyete ve stres belirtileri birinci ve üçüncü trimesterde spontan gebe kalan kadınlara kıyasla daha fazla olduğu saptanmıştır.

Sonuç:

İnfertilite kliniklerinde ÜYTU ile gebe kalan kadınlara psikososyal destek programları düzenlenmelidir. Ayrıca kadınların rutin gebe izlemleri psikososyal değerlendirmeyi de (uyum, depresyon, anksiyete, stres) kapsamalıdır.