ÖZET

Amaç:

Bu çalışmanın amacı Türkiye’de üç farklı diş hekimliği fakültesi öğrencilerinin rapor ettikleri algılanan stres kaynakları ve düzeylerini incelemektir. Ayrıca, öğrenciler arasındaki stres kaynaklarını fakülteler, belirli müfredat ve kurumsal farklılıkların rolü açısından karşılaştırmak amaçlanmıştır.

Yöntemler:

Çalışmaya üç diş hekimliği fakültesinden toplam 1.294 öğrenci katılmıştır. Kırk yedi maddeli Modifiye Dental Çevresel Stres anketi kullanılmış ve altı kategoriye ayrılmıştır: akademik performans; klinik öncesi ve klinik eğitim; hasta tedavisi; fakülte yönetimi ve eğitim personeli; kişisel yaşam sorunları; ve mezuniyet sonrası mesleki kimlik. Yanıtlar, stresli olmayan (1 puan) çok stresli (4 puan) olarak dörtlü puan sistemine göre kayıt edilmiştir.

Sonuç:

Müfredatların değiştirilmesi, öğrenci danışmanlığının oluşturulması, öğrenci danışmanlarının atanması ve öğrenci odaklı programlar stres azaltma yöntemleri olarak düşünülebilir. Ancak, bu yöntemlerin başarısını incelemek için daha fazla çalışma yapılması gerekmektedir.

Bulgular:

Çalışmanın yanıt oranı %63,3’tür (1.294/2.045). Klinik okul çalışmasının bitirilememesi (klinik puan) nedeniyle dersi veya yılı geçememe korkusu en yüksek stres öğesi (ortalama puan =3,57) olarak bulunmuştur. Anket sorularının üçte birinden fazlası, ortalama puanları 3,57 ile 3,06 arasında olan orta-şiddetli stres göstermiştir. Klinik öncesi ve klinik eğitim kategorisi diğer kategorilere göre en yüksek ortalama stres skorunu (3,09) göstermiştir. Stres maddelerinin çoğunda ve altı stres kategorisinde, kadınlar erkeklerden daha fazla stres göstermiştir. Her stres kategorisi için en az iki veya daha fazla fakülte arasında anlamlı bir fark bulunmuştur.