ÖZET

Sonuç:

Normal gelişim gösteren çocukların empatik eğilimleri ve engellilere yönelik tutumlarının, ebeveynlerinin empatik eğilimleri ile ilişkisinin incelendiği bu çalışmada çocukların empatik eğilimlerindeki artmanın engellilere yönelik tutumlarını orta düzeyde olumlu yönde desteklediği sonucuna varılmıştır. Ebeveynlerin eğitim düzeyinin artması ile çocukların empatik eğilimlerindeki artış eğitimin bu konudaki önemini işaret edebilir. Çocukların empati ve olumlu tutum açısından gelişimlerinin sağlanması ve ebeveynlerin eğitim düzeylerinin ilerlemesi engelli bireylere karşı tutumları olumlu yönde destekleyerek yaşama katılımlarını destekleyebilir.

Bulgular:

Toplam puanlar dikkate alındığında çocukların empatik eğilimleri ile engellilere yönelik tutumları arasında orta düzeyde ilişki bulunmuştur (r=0,594; p<0,0001). Ebeveynlerin empatik eğilimleri ile çocukların empatik eğilimleri ve engellilere yönelik tutumları arasındaki bağıntı bulunmadı (sırasıyla; r=0,263 ve r=0,270; p>0,05). Üniversite mezunu olan ebeveynlerin çocuklarında empati düzeyinin daha fazla olduğu görüldü (p<0,05).

Yöntemler:

Çalışmaya ilköğretim 4. sınıfta eğitim gören 50 öğrenci ve ebeveynleri dahil edildi. Çalışmada; KA-SI Empatik Eğilim Ölçeği-Çocuk Formu (KA-SI), çocukların engellilere yönelik tutumlarının değerlendirildiği Chedoke-Mcmaster Engelli Çocuklara Yönelik Tutumlar Ölçeği ve ebeveynlere yönelik Empatik Eğilim Ölçeği (EEÖ) kullanıldı.

Amaç:

Bu araştırma normal gelişim gösteren çocukların empatik eğilimleri ve engellilere yönelik tutumları ile ebeveynlerin empatik eğilimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır.