ÖZET

Amaç:

Yaşlı bireylerden (≥65 yaş) oluşan bir kohortta farklı elektrolit bozukluklarının sıklığının belirlenmesi ve her bir bozukluğun fonksiyonel bağımlılık ile ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Yöntemler:

Ardışık olarak ayaktan takip edilen yaşlı bireylerin tıbbi kayıtları geriye dönük incelendi. Hiponatremi (serum sodyum <136 mmol/L), hipernatremi (serum sodyum >145 mmol/L), hipokalemi (serum potasyum <3,5 mEq/L), hiperkalemi (serum potasyum >5,3 mEq/L), hipokalsemi (serum kalsiyum <8,5 mg/dL), hiperkalsemi (serum kalsiyum >10,5 g/dL), hipofosfatemi (serum fosfor <2,5 mg/dL), hiperfosfatemi (serum fosfor >4,5 mg/dL), hipomagnezemi (serum magnezyum <1,6 mg/dL) ve hipermagnezemi (serum magnezyum >2,3 mg/dL) sıklıkları değerlendirildi. Her bir elektrolit bozukluğunun Barthel ve Lawton-Brody günlük yaşam aktiviteleri skorları (BADL and IADL) ile ilişkileri analiz edildi.

Bulgular:

Dahil edilen 464 bireyde, hiponatremi (%11,2) hipomagnezemi (%9,1) ve hipermagnezemi (%8,8) en sık bozukluklar olarak dikkati çekti. Bir elektrolit bozukluğu olan hastalar kohortun %30,2’sini (140 hasta) oluştururken, 44 (%9,5) hastada iki ve 7 (%1,5) hastada 2 ve üzeri elektrolit imbalansı saptandı. Kalsiyum, fosfor, ve magnezyum bozuklukları 80 yaş ve üzeri bireylerde 65-79 yaş aralığı bireylere kıyasla daha sık görülürken, potasyum bozuklukları ilk grupta daha az sıklıkta idi. Hiponatremi ve hipokalseminin BADL ve IADL skorlarına göre fonksiyonel bağımlılıkla anlamlı derecede birlikte görüldüğü saptandı. Eş zamanda çok sayıda elektrolit bozukluğu olan kişilerin fonksiyonel bağımlık riskinin arttığı gözlendi.

Sonuç:

Hipomagnezemi hiponatremi kadar sık olup, özellikle 80 yaş ve üzeri bireylerde daha sıktır. Hiponatremi ve hipokalsemi fonksiyonel bağımlılık ile ilişkili görünmektedir. Elektrolit bozukluklarının sayısı arttıkça fonksiyonel bağımlılık riski de artmaktadır. Sonuçlarımız daha büyük çalışmalarca doğrulanmalıdır.